وزوز گوش که اغلب به‌عنوان زنگ زدن گوش از آن یاد می‌شود، اصطلاحی پزشکی است که به ‌منظور توصیف درک صدا در یک یا هر دو گوش بدون وجود هیچ‌گونه صدای واقعی با منبع خارجی به‌کار می‌رود. طبق پژوهش‌های صورت گرفته، مشخص شده که تقریبا 50میلیون نفر در ایالات‌متحده به درجات مختلف از وزوز گوش رنج می‌برند و در تقریبا یک‌سوم این افراد، شدت وزوز به‌حدی آزاردهنده بوده که آنان را ناچار به مراجعه به پزشک کرده است.
 باوجود اینکه هنوز درمان قطعی برای وزوز گوش وجود ندارد، اما با فهم بهتر علائم، راهکارهای کاهش وزوز و همین‌طور بیماری‌های مرتبط با آن، می‌توان درمان‌هایی را به‌منظور کمک به سازگاری با وزوز یا برطرف کردن کامل آن پیشنهاد داد. اغلب افراد از زنگ زدن در گوش یا حس پری سر برای توصیف وزوز خود استفاده می‌کنند.
 این صدای آزاردهنده می‌تواند به اشکال مختلف مانند زنگ زدن، همهمه، صدای سوت مانند یا خش خش مانند درک شده و بم یا زیر به‌نظر برسد. علاوه بر این، وزوز می‌تواند در یک یا هر دو گوش و به‌صورت ممتد یا قطع و وصل شونده گزارش شود.
وزوز گوش اغلب در بزرگسالان دیده می‌شود اما امکان رخ دادن آن در تمام سنین وجود دارد. علاوه بر شنیدن صدایی که فاقد منشا بیرونی است، وزوز می‌تواند با ناراحتی، اختلال در خواب و علائم ناتوان‌کننده دیگر در زندگی فرد مبتلا باشد.
همچنین، اضطراب نشانه رایج دیگری در افراد مبتلا به وزوز گوش است که می‌تواند بر شغل یا دیگر شرایط پراسترس زندگی فرد تاثیرات منفی بارزی بر جا گذارد.

1. وضعیت وزوز خود را دایما پایش کنید
وزوز گوش به اشکال و درجات مختلفی ظهور می‌کند، بنابراین با پایش شرایطی که موجب بروز وزوز یا تشدید آن می‌شود، به‌سادگی می‌توانید با کمی تغییر در الگوی زندگی‌تان به تسکین آن کمک کنید. هرگاه دچار وزوز شدید، یادداشت کنید که چه کاری انجام می‌دادید، چه غذایی مصرف کردید، آیا در‌معرض سر‌و‌صدا بودید یا تحت‌فشار شدید یا استرس قرار داشتید. سپس با شناسایی موقعیت‌هایی که موجب بروز وزوز می‌شوند، می‌توانید کمی سبک زندگی خود را تغییر داده و به کاهش وزوزتان کمک کنید. البته، به یاد داشته باشید که برطرف شدن وزوز یک شبه اتفاق نمی‌افتد، باید به آن کمی زمان داد.
2.فراموشش کنید!
برخی افراد باید با وزوز زندگی کنند و راه‌هایی برای کنار آمدن با آن بیابند. گاهی جست‌وجوی بیش از حد برای یافتن درمان، فقط اوضاع را بدتر می‌کند. برخی مبتلایان به وزوز می‌گویند یاد گرفته‌ایم که به آن عادت کنیم یا نادیده‌اش بگیریم. این روش را می‌توان بهترین راهکار تسکین وزوز دانست. خود را تا حد امکان سرگرم کنید و وقت‌تان را به چیزهایی بگذرانید که موجب فراموش کردن زنگ گوش‌تان می‌شود. به کارهایی که علاقه دارید (باغبانی، نقاشی، هنرهای دستی و...) بپردازید و تمرکز خود را معطوف به چیزهایی کنید که خوشحال‌تان می‌کند.
3.تکنیک‌های آرام‌سازی
گاهی لازم است برای تسکین وزوز، توجه خود را به امور دیگری معطوف کنید که اغلب با روش‌های مراقبه و آرام‌سازی میسر می‌شود. با انجام تمرینات آرام‌سازی (ریلکسیشن)، به‌جای توجه کردن به وزوز، آگاهی خود از جسم‌تان را افزیش می‌دهید. انجام تمرینات «یوگا» برای مبتلایان به وزوز بسیار مفید خواهد بود زیرا در این تمرینات یاد می‌گیرید به نفس کشیدن خود توجه کنید و خود را با آنچه بدن‌تان می‌گوید، تنظیم کنید. در ادامه برخی دیگر از روش‌های آرام‌سازی را به شما معرفی می‌کنیم.
ادامه دارد ...

۱- طی یک ماهه اول استفاده از سمعک، هرگونه مشکل و سوال خود را یادداشت کنید و از متخصص شنوایی‌شناس بپرسید.
۲-  یک ماه پس از استفاده از سمعک، برای تنظیم مجدد آن به شنوایی‌شناس مراجعه کنید.
۳-  پس از اینکه به سمعک عادت کردید، برای انجام آزمون شنوایی و تنظیم سمعک، هر ۶ماه یک‌بار به شنوایی‌شناس مراجعه کنید.
۴-  نحوه استفاده از انواع امکانات سمعک را یاد بگیرید.
۵- نحوه تمیز کردن سمعک و گوش خود را از شنوایی‌شناس بپرسید.
۶-  سمعک‌های مختلف، امکانات و تجهیزات مختلفی دارند، سعی کنید نیازهای اصلی شنوایی خود را بدانید تا سمعکی را تهیه کنید که دقیقا همان نیازها را برطرف کند.
۷-  چگونگی تعویض باتری سمعک را یاد بگیرید تا پس از تمام شدن باتری آن را عوض کنید.
۸-  بعضی سمعک‌ها، قابلیت نصب برنامه‌های مختلفی را روی خودشان دارند. اگر سمعک شما این‌گونه است، نحوه تعویض برنامه سمعک را از متخصص شنوایی‌شناس سوال کنید.

کاشت حلزون برای کودکان با کم شنوایی حسی عصبی شدید تا عمیق بکار می رود که با سمعک قادر به شنیدن محدوده کامل اصوات گفتاری نیستند. کاشت حلزون با سمعک تفاوت دارد. کاشت حلزون از طریق تحریک عصب شنوایی با سینالهای الکتریکی ، حسی از شنوایی به کودک می دهد. کاشت حلزون دو قسمت دارد.
 یک گیرنده که از طریق جراحی در زیر پوست پشت گوش قرار می گیرد و یک بخش خارجی که مانند سمعک ، به گوش زده می شود . تصمیم برای استفاده از کاشت حلزون برای بیشتر خانواده ها تصمیمی بسیار مهم و مشکل است . بیش از تصمیم گیری باید کودکان را چندین بار برای ارزیابی به مراکز ویژه برد و با پزشک گوش و حلق و بینی و ادیولوژیست خود مشورت فرمائید تا در صورت لزون شما را به مراکز ویژه کاشت حلزون ارجاع دهند.

غالب کودکان با سندرم داون علاوه بر مشکلات یادگیری، مشکلاتی در دیگر زمینه ها نیز دارند. کم شنوایی یکی از شایع ترین مشکلات در کودکان با سندرم داون است . در صورت تشخیص کم شنوایی ، نخستین اقدام استفاده از سمعک/تجهیزات کمک شنوایی است.  سمعک برای اغلب کم شنوایی ها مفید است . نوع سمعک مناسب برای فرزندتان بسته به نوع و میزان کم شنوایی متفاوت است.
سمعک اصوات را پیش از رسیدن به گوش تقویت می کند. سمعک انواع و مدلهای مختلفی ارد . بیشتر کودکان از سمعکهای پشت گوشی برای هر گوش می توانند استفاده کنند. سمعک در قسمت بالای لاله گوش قرار می گیرد و به قالبی وصل می شود که در گوش کودک کاملاً جا می گیرد . بسیاری از کودکان با سندرم داون بخوبی قادر به استفاده از سمعکهای پشت گوشی هستند.
معمولاً لاله گوش کودکان باسندرم داون بسیار نرم و کوچکی است بنابراین گذاشتن سمعک پشت گوشی برایشان بسیار مشکل است. کودکان با سندرم داون در عین حال معمولاً مجرای گوش بسیار باریکی نیز دارند . این امر سبب می شود جا گذاشتن قالب گوش برایشان مشکل باشد و همچنین جرم گوش حتی به میزان کم سبب مسدود شدن مجرای گوش آنها می شود.
مجرای گوش باریک و تجمع جرم گوش سبب می شود گذاشتن سمعک پشت گوشی برای برخی کودکان با مشکل روبرو می شود زیرا صدای تقویت شده توسط سمعک یا با جرم گوش یا با دیواره های مجرا برخورد می کند و در نتیجه سمعک آنها صدای سوت می دهد.

• سعی کنید با دیگر والدین در تماس باشید و از تجربیات آنها استفاده کنید. این کار سبب می شود فرزندتان با دیگر کودکانی که سمعک دارند ملاقات کند و متوجه شود تنها کسی نیست که سمعک دارد.
• دیدن بزرگسالانی که سمعک دارند هم مفید است تا کودک متوجه شود افراد در هر سنی ممکن است سمعک بزنند.
• سمعک رنگهای مختلف دارد بنابراین می توانید به فرزند اجازه دهید خودش رنگ مورد نظرش را انتخاب کند.
• همچنین می توانید روی سمعک ، برچسبهای قشنگ بچسبانید تا کودک به آن علاقمند شود. با این کار می توان سمعک هر گوش را به یک رنگ تهیه کرد تا با هم اشتباه نشوند.
• قالب ها را هم می توان به رنگهای مختلف یا با نقشهای مختلف سفارش داد.
• اجازه دهید فرزندتان خودش انتخاب کند. می توانید دو مورد را در اختیارش بگذارید تا خودش یکی را به گوشش بزند. با خودش شکل مورد علاقه اش را برای چسباندن روی سمعک انتخاب کند.
• ممکن است زمانی که به فرزندتان غذا می دهید یا زمانی که کودک دراز می کشد ، سعک سوت بزند . این سوت زدن را فیدبک می گویند . این حالت زمانی اتفاق می افتد که میکروفن روی سمعک نزدیک به یک جسم سفت (مثلاً تشک ) قرار می گیرند. می توانید بالش را پشت گوش کودک بگذارید ، کودک را کمی جابجا کنید یا هنگام غذا دادن درجه سمعکش را کم یا آنرا خاموش کنید.
• می توانید یک هدبند مخصوص برای سمعک تهیه کنید که آنرا در جای خود ثابت نگهدارد و سمعک جابجا نشود. برای تهیه این هدبند ها با ادیولوژیست مشورت کنید.

در بسیاری از موقعیتها ، شنیدن برای کودکان بسیار مشکل می شود. مهمترین موقعیتها عبارتند از :
-     محلی که صداهای ناخواسته محیطی بسیار زیاد باشد.
-     محلی که صداها در آن انعکاس پیدا می کند.
-     محلی که بین فردی که صحبت می کند و کودک دارای کم شنوایی فاصله زیاد است
 سیستمهای FM در حل این مشکلات بسیار کمک کننده اند به عنوان مثال در صورتی که فرزندتان در مدرسه از  FM  استفاده کند، صدای معلمی که جلوی یک کلاس شلوغ در حال صحبت کردن است طوری به کودک می رسد گویی درست در جلوی او ایستاده است . دستگاه FM فرستنده ای دارد که فردی که در حال صحبت است ( مثلاً معلم ) آن را به خود می زند و گیرنده ای توسط کودک استفاده می شود ، این دستگاه ، صداهای مورد نظر کودک را در مقایسه با صداهای محیطی برای او واضحتر و بلند می کند.

در صورتی که فرزندتان قادر به استفاده از سمعک یا کاشت حلزون است؛ می تواند از دستگاه FM  هم استفاده کند. دستگاه FM  همراه با سمعک یا کاشت حلزون به کودک کمک می کند روی صداهای مورد نظرش تمرکز کند و شنیدن آنها برایش راحت تر شود.
 کودکان با هر میزان کم شنوایی می توانند از  FM  استفاده کنند. این دستگاه ها مثل سمعک تنها صداها را تقویت نمی کنند بلکه به کودک کمک می کنند روی اصوات محیطی و گفتاری مورد نیاز خود تمرکز کنند. سمعک کودک متناسب با نوع کم شنوایی اش تجویز می شود و دستگاه  FM  هم با سمعک تنظیم می شود. بنابراین میزان سودمندی FM  بسته به مناسب بودن سمعک کودک برای او دارد .

• پیش از آنکه قالب را در گوش کودک بگذارید ، چند دقیقه آن را در دست تان نگهدارید. با این کار ، قالب گرم می شود و به کودک شوک وارد نمی شود. همچنین نرمتر می شوند و راحت تر داخل گوش قار می گیرند در نتیجه کودک احساس بهتری پیدا می کند.
• می توانید پیش از آنکه نوزاد یا کودک تان از خواب بلند شود، سمعک را بگذارید تا هنگام بیدار شدن سمعک در جای خودش قرار گرفته باشد.
• هرگز نوزاد یا کودک خردسال را با سمعک تنها نگذارید زیراممکن است آنرا در دهان خود بگذارد.
• سعی کنید سمعک گذاشتن را بخشی از برنامه لباس پوشاندن و در آوردن کودک جا بیندازید.
• زمانی که کودک از خواب بلند می شود سمعک را روی گوشش بگذارید و زمانی که به خواب می رود سمعک را بردارید. در اینصورت برای کودک خیلی طبیعی جلوه میکند که هرگاه از خواب بیدار شد سمعک بزند.
• زمان سمعک گذاشتن کودک را بتدریج طولانی کنید. ابتدا چند بار در روز هر بار به مدت چند دقیقه برایش سمعک بگذارید. اگر چندین بار در روز سمعک را برایش گذاشته اید و هر بار چند ثانیه بعد آنرا پرتاب کرده است و به شما استرس وارد کرده ا ست دیگر برایش سمعک نگذارید و به او استراحت بدهید. زیرا کودک استرس شما را احساس می کند و این امر کار را مشکل تر می سازد : بنابراین چند ساعت بعد یا روز بعد زمانی که هر روز آرامش داشتید دوباره امتحان کنید.
• چیزی مثلاً یک اسباب بازی برای پرت کردن حواس کودک آماده داشته باشید . حتی می توانید یک اسباب بازی را فقط به زمان سمعک گذاشتن او اختصاص دهید.
• اگر کودکتان احساس ناراحتی یا درد کند سمعک را برمیدارد.
• اگر متوجه شدید کودک پس از شنیدن صداهای بلند یا به دلیل احساس درد سمعک را بر می دارد یا ا گر کودک پس از شنیدن صداها چشمک می زند با ادیولوژیست مشورت کنید تا سمعک را برایتان تنظیم کند.
• سمعک را در یک جای مخصوص و امن نگهدارید . اگر خودش سمعک را برمیدارد. هر بار او را به جای خاصی ببرید تا سمعک را پس از درآوردن آنجا بگذارد. او به تدریج متوجه می شود سمعک جای خاصی دارد . به این ترتیب هر وقت سمعک روی گوش کودک نبود ، نیازی نیست همه جا را به دنبال آن بگردید .

معمولاً پشت گوش جای لازم هم برای استفاده از سمعک و هم استفاده از دسته عینک وجود دارد . غالباً اپتومتریست دسته های عینک را طوری طراحی می کند که جای لازم برای سمعک هم در نظر گرفته شود . گاه ممکن است از انواع دیگری از سمعک استفاده شود . ادیولوژیست در این موارد به شما کمک می کند.
. وقتی که کودک برای نخستین بار از سمعک استفاده می کند لازم است آنرا دائم به گوش داشته باشد. این امر سبب می شود به آن عادت کند و اثرات مفید آن هم برای شما و هم برای ادیولوژیست آشکار می شود. ابتدا باید کودک را تشویق کنیم تا به سمعک اش علاقمند شود. چگونگی نگرش خود شما به سمعک مهم است.
 اگر خودتان سمعک را بپذیرید ،‌ فرزندتان هم دید مثبتی برای استفاده از آن خواهد داشت و به راحتی آن را می پذیرد.  به خاطر داشته باشید چیزی را می خواهید در گوش کودک قرار دهید که بیش از این نبوده است. اگر سمعک را برای نوزاد می خواهید استفاده کنید ، تا زمانی که خودتان احساس ناراحتی نکنید و دلواپس و عصبی نباشید او نیز از آن آزرده نخواهد شد.